W czasie pandemii ze zdwojonym entuzjazmem korzystaliśmy z internetu jako wspólnego obszaru, łącznika między nami. Proces przenoszenia naszych relacji towarzyskich do internetu postępował już wcześniej, jednak w sytuacji kryzysowej okazało się, że jest w stanie kompensować nawet niedostatek naszych zmysłowych doświadczeń.

To zjawisko stało się dla mnie punktem wyjścia do poszukiwałnia obszarów internetu, które są wrażliwe na zmysły, a wręcz odsłaniają pewne nowe doświadczenia zmysłowe. Skupiłam swoją uwagę na środowisku ASMR (ang. autonomous sensory meridian response), odkrywając przy tym coś w rodzaju cyfrowego prymitywizmu, odartego z naddatku znaczeniowego, szczerego w prostocie swojej formy. Chciałam utopić się w tym abstrakcyjnym świecie, zhakować doszczętnie swoją percepcję. Kiedy wielokrotnie padają pytania „Dokąd zmierzamy?”, zapraszam do celebracji stanu zagubienia. Odtańczmy w tym niepokojącym czasie danse macabre - w imię starego świata i dawnej percepcji. Wytężmy słuch, bo jest on mniej zwodniczy niż wzrok. Niech wciągnie nas wir nowej obiektywności.

Projekt realizowany w ramach programu Art House — Rezydencje Online
Program Art House — Rezydencje Online stanowił platformę zachęcającą polskich twórców sztuk cyfrowych i wizualnych do podzielenia się refleksjami na temat oswajania „nowej normalności”. Na podstawie otwartego naboru wyłoniono 20 polskich artystów, którym zaoferowano dwumiesięczną rezydencję bez konieczności opuszczania domu. W tym czasie opracowywali oni koncepcje artystyczne nowych projektów, konsultując je z mentorami z czołowych międzynarodowych instytucji, takich jak Serpentine Gallery, Design Museum Holon, V&A, Kunsthaus Graz i wielu innych.